واقعیت یا خیال

سلام دوستان.

همونطوری که صاحب محترم وبلاگ فرمودند چند روزی تشریف ندارند و رفتن سفر اونم مشهد که هم آب و هوایی عوض بکنن و یه تجدید قوایی بکنن و هم برن و ایشالله حاجت روا بشن و با سوغاتی برگردن و ..و از همه مهم تر این که یه فرصتی برای من پیش بیاد که حسابی وبلاگشونو از این رو به اون رو کنم که وقتی برگشتن حسابی سورپرایز بشوند..بله..

میدونین  من و ایشون هردو تامون معلم هستیم و امسال اولین سال کارمونه. من دارم فکر میکنم که کلاس من و این دوست خوبم جچه تفاوتهایی میتونن با هم داشته باشن. خیلی خنده داره..حتی فکر کردن بهش...

آخه شما که نمی دونین..ایشون معروف هستن به (شعر تفسیر کن ) جاتون خالی توی کلاسای ادبیات ایشون بیشتر از استاد حرف میزدن و البته حرفاشون پربار بودا...بله شعرای جناب سعدی و حافظ و اخوان و ...همه وهمه توسط شخص شخیص صاحب وبلاگ تفسیر میشدند و البته این گوشهای بیچاره ی اهالی کلاس بود که بعد از خروج از کلاس به صورت خودکار بر روی دور کند صدای دلنواز ایشون رو ریپیت میکردند.(البته من در کلاسای ادبیات حضور نداشتم و اینو از بچه ها میشنیدم.(خدارو شکر نبودم.))

میدونین چیه اصلا اگه جناب شعرا میدونستن شعراشون قراره در آینده توسط شخصیت والایی چون زهرا جان تفسیر گردد ترجیح می دادند که اصلا شعری نسرایند و اینگونه گوش یک ملت را از خطر..... نجات می دادند.

البته منکر این نمیشم که ایشون بسیار آدم ادبیاتی هستن . خیلی.. وبسیار علاقمند به شعر که نحوه ی شعر خوانی ایشون در دانشگاه ما بسیار طرفدار داشت و هر کس میخواست شعری را به روشی رومانتیک بخواند کل دانشگاه را با تمام وجود پشت سر میگذاشت تا اینکه زهرا خانم را پیدا کرده و برایش شعر بخواند.(زهرا جون فهیمه رو که یادته با شعر فروغ. تو هم خیلی سرکارش میذاشتی و...)

من نمیدونم یکی نبود به این بعضیا بگه آخه ایجاد فضای رومانتیک که کاری نداره خودتون کمی سعی کنین میتونین و البته پشتکار...

به خاطر همین چیزا هم فکر میکنم کلاس درسشون تبدیل بشه به کلاس شعر. البته اگه رو ی خودشون کار کنن درست میشه همه چیز چون جای امید باقیست...