واقعیت یا خیال

حالم بد نیست غم کم می خوریم کم که نه! کم کم می خوریم ! آب می خواهم سرابم می دهند عشق می ورزم عذابم می دهند خود نمی دانم کجا رفتم به خواب از چه بیدارم نکردی ؟ آفتاب ؟ خنجری بر قلب بیمارم زدند بی گناهی بودم و دارم می زند . دشنه ای نامرد بر پشتم نشست از غم نامردمی پشتم شکست سنگ را بستند وسگ آزاد شد یک شب بیداد آمد و داد شد . عشق اگر این است مرتد می شوم خوب اگر این است من بد می شوم بس کن ای دل نابه سامانی بس است کافرم دیگر مسلمانی بس است در میان خلق سردر گم شدم عاقبت آ لوده ی مردم شدم .بعد از این با بی کسی خو می کنم هر چه در دل داشتم رو می کنم .نیستم از مردم خنجر به دست بت پرستم بت پرستم بت پرست. بت پرست بت پرستی کار ماست چشم مستی تحفه ی بازار ماست درد می بار چو لب تر می کنم طالعم شوم است باور می کنم .من که با دریا تلاطم کرده ام راه دریا را چرا گم کرده ام ؟ قتل غم بر درب سلولم مزن ! من خودم خوشباورم گولم مزن . من نمی گویم که خاموشم مکن من نمی گویم فراموشم مکن .من نمی گویم که با من یار باش . من نمی گویم که مرا غم خوار باش .من نمی گویم دگر گفتن بس است گفتن اما هیچ نشنفتن بس است روزگارت باد شیرین ! شاد باش دست کم یک شب توهم فرهاد باش آه !در شهر شما یاری نبود قصه هایم را خریداری نبود . وای ! رسم شهرتان بیداد بود شهرتان از خون آباد بود . از درو دیوارتان خون می چکد خون من فرهاد مجنون می چکد . خسته ام از قصه های شومتان خسته از همدردی مسموم تان . این همه خنجر دل کس خون نشد این همه لیلی کسی مجنون نشد آسمان خالی شد از فریا دتان بیستون در حسرت فرهادتان کوه کندن گر نباشد پیشه ام بویی از فرهاد دارد تیشه ام  عشق از من دورو پایم لنگ بود قیمتش بسیارو دستم تنگ بود . گر نرفتم هر دوپایم خسته بود تیشه ام گر افتاد دستم بسته بود .هیچ کس دست مرا وا کرد ؟ نه ! هیچ کس اندوه ما را دید؟ نه !هیچ کس اشکی برای ما ریخت ؟ هر که با ما بود از ما می گریخت ! هیچ کس از حال ما پرسید ؟ نه! هیچ کس اندوه ما رو دید ؟ نه ! چن روزی است که حال ما دیدنیست حال من از این و آن پرسیدنیست .گاه بر روی زمین زل می زنم گاه بر حافظ تفعل می زنم . حافظه دیوانه حالم را گرفت یک غزل آمد حالم را گرفت :
ما زیاران چشم یاری داشتیم                    خود غلط بود آن چه می پنداشتیم