واقعیت یا خیال

 این وبلاگ به ادرس زیر منتقل شد

http://mojekhiyal.blogfa.com

من دانم هر از گاهی دلتنگ می شود
همان دل بزرگی که جای من در آن است
آنقدر تنگ می شود که حتی یادت می رود من آنجایم !
دلتنگی هایت را ازخودت بپرس
و نگران هیچ چیز نباش !
هنوز من هستم. هنوز خدایت همان خداست! هنوز روحت از جنس من است !
اما من نمیخواهم تو همان باشی !
تو باید در هر زمان بهترین باشی .
نگران شکستن دلت نباش !
میدانی؟ شیشه برای این شیشه است چون قرار است بشکند. و جنسش عوض نمی شود…..و میدانی که من شکست ناپذیر هستم .
.
.
.
.
و تو مرا داری …
برای همیشه !
چون هر وقت گریه می کنی دستانم چشمان مهربانت را می نوازد .
چون هرگاه تنها شدی، تازه مرا یافته ای .
چون هرگاه بغضت نگذاشت صدای لرزانت را بشنوم
صدای خرد شدن دیوار بین خودم و تو را شنیده ام .
درست است مرا فرموش کردی، اما من حتی سر انگشتانت را از یاد نبرده ام !
دلم نمی خواهد غمت را ببینم .
می خواهم شاد باشی
این را من می خواهم .
تو هم می توانی این را بخواهی… خشنودی مرا
من گفتم: وجعلنا نومکم سباتا” ( ما خواب را مایه آرامش شما قرار داده ایم .)
و من هر شب که می خوابی روحت را نگاه می دارم تا تازه شود .
نگران نباش! دستانم قلبت را می فشارد
شبها که خوابت نمی برد فکر می کنی تنهایی
اما نه ، من هم دل به دلت بیدارم !
فقط کافیست خوب گوش بسپاری
و بشنوی ندایی تو را می خواند به زیستن
..
.

وزندگی ما دربرابرمان همچون جامی پراز آب سرد وگوارا است .جامی مرطوب که بیماری تب دار آن را به دست می گیرد و می خواهد بنوشد و با جر عه ای آن را در می کشد وگر چه میداند که می بایست درنگ کند از بس که این آب خنک ودلچسب است واز بس که آتش سوزان تب تشنه کامش کرده است نمی تواند این جام دلپذیر را از لب های خود دور کند.واما چگونه است که بشری به راحتی این جام دلکش را بر زمین می افکند وجامی دیگر می نوشد؟

یاعلی

ای انتظار تا کی می پایی ؟و هنگامی که به پایان آمدی انگیزه ای برای زیسن ما باقی خواهد ماند ؟فریاد می زدم انتظار! انتظار چه ؟ چه چیزی می تواند رخ دهد بی آنکه از وجود خود ما نشات گرفته باشد ؟وچه چیزی می تواند از ما پدید آید که ما آن را تا کنون نشناخته باشیم ؟ آه ای انتظار...